W weekend zajrzeliśmy z Darkiem na naszą działkę - mamy gości, którzy jeżdżą na rowerach, była więc okazja, aby wybrać się rowerem w okolicę, dobrze już nam znaną, ale zawsze chętnie odwiedzaną i bardzo malowniczą. Tym razem w wariancie głównie terenowym.
Przez leśny dukt dojechaliśmy do neogotyckiego zamku w Niemieńsku, w którym aktualnie mieści się szkoła z internatem dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie (SOSW). W tym roku w wakacje cały obiekt niestety zamknięty na głucho, więc zdjęcie tylko przez płot:

Z Niemieńska jest zaledwie kilka kilometrów piaszczysto-szutrową drogą do Sówki nad Korytnicą. Bardzo lubimy tę zagubioną w leśnej głuszy osadę nad rzeką, a widok kajakarzy z mostu i pomostu obudził w nas tęsknotę za spływem. Kto wie, może się uda za dwa tygodnie?





Doliną Korytnicy zjeżdżamy do Jaźwin, tym razem po dobrej, asfaltowej drodze. Darek jechał na moim starym rowerze z dawnych czasów, który jakoś udało się zreanimować, ale był trochę przymały.

... która za mostem zmienia się w drogę dziurawą i sfatygowaną

Jedziemy do Zatomia, gdzie znów zaczyna się terenowy odcinek szlakiem - chyba najpiękniejszym w granicach Drawieńskiego Parku Narodowego, bo wiodącym koroną skarpy nad głębokim wąwozem, w którym płynie Drawa.
W zasadzie szlak nadaje się na rowery górskie, ale trekkingiem też idzie go przejechać przy odrobinie wprawy:

W dole kajakarze męczą się z kolejnymi przeszkodami w nurcie:

A my patrzymy na nich z góry;



Schodzimy nad rzekę na miejscu biwakowym - po ostatnich upałach i nawałnicach woda w Drawie niestety zakwitła na zielono



Na moście w Barnimiu:

W Barnimiu odwiedzam też znajomą, dawno nie widzianą. Czas miło mija na pogaduszkach w ogrodzie, ale trzeba wracać.

Niezbyt długa pętla, ale bardzo ładna.
Rower:rower działkowy Dane wycieczki: 27.08 km (20.00 km teren), czas: 02:26 h, avg:11.13 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Tylko połówka zwyczajowego dystansu - z "wąsem" na ul. Mickiewicza, bo po południu mieliśmy z Darkiem umówioną wizytę u zaprzyjaźnionej stomatolożki pod Szczecinem, więc podjechał do mnie po pracy autem i wrzuciliśmy mój rower na bagażnik.
Gmachy uniwersyteckie przy Mickiewicza:


Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 18.46 km (0.00 km teren), czas: 01:11 h, avg:15.60 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Wolna niedziela - chciało się nam z Darkiem pojechać gdzieś dalej, a że w prognozach były niemiłosierne upały, to pojezierze wydało się nam dobrą opcją. Zostawiliśmy auto pod dworcem Szczecin Dąbie - po pierwsze ze względu na lepsze możliwości zaparkowania, a po drugie chcieliśmy sobie oszczędzić wieczornego przedostawania się wlotówką do Szczecina.
Czekając na Polregio "Zielone Pomorze":



W środku wygodne miejsca dla rowerów i rowerzystów:

Przed godziną dziesiątą byliśmy już w Drawsku Pomorskim, skąd rozpoczęliśmy naszą eskapadę Trasą Pojezierzy Zachodnich (TPZ). Trasa ma dwie "odnogi" do granicy niemieckiej - jedna prowadzi przez Choszczno, Barlinek, Myślibórz do mostu w Siekierkach, a druga - północna - przez Stargard i Szczecin do Dobrej i przejścia w Buku/Blankensee. I tym wariantem postanowiliśmy pojechać. W przeciwieństwie do pierwszego wariantu ten drugi jest daleko w tyle, jeśli chodzi o oznakowanie i budowę dróg rowerowych. Gdyby nie nowa apka na smartfona "Pomorze Zachodnie", która wystartowała w połowie czerwca, to byłoby trudno odnaleźć się w terenie, a tak jechaliśmy prawie jak po sznurku.
Nad Drawą w Drawsku Pomorskim:

Za miasteczkiem wyjeżdżamy w sielankowe krajobrazy - teren jest malowniczo pofałdowany, drogi pustawe:



Za wioską Kumki TPZ prowadzi przez drogę gruntową, która szybko zmienia się w piaszczysty dukt, prowadzący po leśnych wykrotach. Oznaczony ten szlak jest jako niebieski MTB i taki jest mniej więcej standard tego odcinka. Zdjęcie zrobiłam tylko na początku, potem zajęta byłam możliwie szybkim pokonaniem tego uciążliwego fragmentu, w towarzystwie krążącej chmury muszek.

Z ulgą dojeżdżamy do Wiewiecka, przez które notabene jechaliśmy też pociągiem. Skręcamy w boczną drogę do "centrum" wioski i pozostałości pałacu. Przypomina o nim piękny park, pomnik i fundamenty obsadzone kwietną kompozycją:



Za Wiewieckiem w stronę Storkowa i Ińska rozpoczyna się kawałek "zrobionej" TPZ - jest nowiutka DDR-ka, biegnąca równolegle do ... bardzo mało uczęszczanej drogi publicznej. Nie możemy oprzeć się wrażeniu, że jednak nie są to optymalnie wydane pieniądze.
Storkowo to taka mała Sahara - ogromne hałdy piasku i wyrobiska w tamtejszej kopalni żwiru:





Jest bardzo gorąco - mam wielką ochotę na lody, więc zatrzymujemy się w Ińsku na postój na plaży. Sporo tutaj ludzi - nic dziwnego przy takiej pogodzie. Po zjedzeniu lodów jeszcze moczenie nóg w tamtejszym czyściutkim jeziorze i ruszamy dalej.



Kościół w Linówku:

Kierujemy się na Dobrzany, po drodze mijając wioskę Biała, w której na niemal co drugim słupie jest bocianie gniazdo. Naprawdę ewenement, jak bardzo upodobały sobie bociany tę miejscówkę:



W Dobrzanach chcieliśmy coś zjeść obiadowego, ale w jedynym barze odbywała się niestety zamknięta impreza. Skończyło się więc na hotdogach na stacji benzynowej. Za to na rynku można było skorzystać z kurtyny wodnej, co z chęcią uczyniliśmy w towarzystwie miejscowych dzieciaków:

Temperatura znacznie przekraczała trzydzieści stopni - około piętnastej termometr na liczniku pokazywał nawet ponad 37 stopni. Skusiła nas więc na kąpiel mała wiejska plaża nad jeziorem w Wiechowie - kameralnie i malowniczo, choć woda i dno takie sobie. Na szczęście zabraliśmy ręczniki i stroje kąpielowe.
Posiedzieliśmy tam prawie godzinę, a potem ruszyliśmy do Marianowa, gdzie podziwiać można klasztor pocysterski z XIII w.

Bocznymi, mało uczęszczanymi asfaltami jedziemy do Czarnkowa, Pęzina i Ulikowa. Z Ulikowa do Stargardu natomiast prowadzi szutrowo-polna wyboista droga, a do samego miasta wjeżdża się przez krzywe kocie łby. Nie jest to droga do polecenia - może miejscowi znają jakieś lepsze objazdy. Przejazd przez Stargard też jest taki sobie - jest trochę DDR-ek, ale omija się Stare Miasto, a wylotówka - ul. Szczecińska - jako fragment TPZ woła o pomstę do nieba. Tak samo jak remont wiaduktu koło dworca, który nas zaskoczył.
Różany ogród w Stargardzie:

Jak już się wydostaliśmy z miasta, to trzeba było bardzo uważać na niedzielnych rowerzystów wracających znad Miedwia. Nad samym Miedwiem wciąż tłoczno, pomimo późnej pory (19.00). 

Widać już ciemne chmury, które zaczęły gęstnieć z minuty na minutę. W Kobylance nawet nas trochę pokropiło, ale niegroźnie. Przeczekaliśmy na przystanku autobusowym i ruszyliśmy dalej. Dzięki nawigacji TPZ trafiliśmy na leśną drogę z Kobylanki do Jezierzyc, która była bardzo fajna. To dojazd pożarowy nr 48:

Wyjechaliśmy w Płoni, a następnie już dobrze oznakowanym fragmentem trasy przejechaliśmy przez Kijewo i okoliczne lasy do osiedli Majowego i Bukowego.
Rzeka Płonia w Płoni:

Następnie ul. Łubinową i Wiosenną dojechaliśmy około 21.00 do dworca Szczecin-Dąbie, gdzie czekało już nasze auto.
Trasa wycieczki:
Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 113.96 km (30.00 km teren), czas: 07:48 h, avg:14.61 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Dzisiaj również rowerowa rundka do pracy - cieplej niż wczoraj, ale jeszcze nie czuje się mocnego upału. W powietrzu unosi się teraz zapach kwitnących lip, który kojarzy mi się z początkiem wakacji. Niestety jeszcze nie moich, na te trzeba poczekać miesiąc.
Pod wieczór jeszcze dokręciłam 6 km po Tanowie.
Na zdjęciu szpinakowy pałac, czyli Urząd Miejski w Szczecinie i rzeźba Gryfa:

Pokaż trasę GPS Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 39.62 km (0.00 km teren), czas: 02:29 h, avg:15.95 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Najpierw dojazd do i z pracy, a po południu Darek podrzucił mnie do Polic, gdzie miałam do odebrania unibajka po serwisie gwarancyjnym. Piękna pogoda na rower.
Na zdjęciu kolorowe rabaty przed Pomnikiem Czynu Polaków.
Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 42.00 km (0.00 km teren), czas: 02:36 h, avg:16.15 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Długi weekend spędziłam na rajdzie rowerowym dookoła Tatr. Wczoraj był dzień na regenerację, a dzisiaj z rowerkiem na serwis gwarancyjny do Polic, a pod wieczór na drugi koniec Tanowa i z powrotem. Nogi znów działają, będzie dobrze. Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 14.00 km (0.00 km teren), czas: 00:45 h, avg:18.67 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Ostatni dzień czterodniowego rajdu z klubem "Gryfus" to bonus w postaci objazdu Jeziora Czorsztyńskiego, znad którego po południu pojechaliśmy prosto do Nowego Targu, skąd mieliśmy transport powrotny do Szczecina.
Pogoda dopisywała przez cały długi weekend, ale niedziela była prawdziwie upalna - dlatego też trasa nad wodą okazała się całkiem niezłym pomysłem. Na początek jednak już znaną, malowniczą drogą z Leśnicy do Nowej Białej popedałowaliśmy z widokiem na Tatry. 

I dalej w kierunku na Dębno i Frydman - już nad jeziorem. Na początku ścieżka prowadzi koroną betonowych umocnień, ale woda w tym miejscu jest mętna i nieładnie pachnie. Po krótkim postoju zatem ruszyliśmy podjazdem w stronę Falsztyna i tu zaczęły się fajne widoki. Jest podjazd ...

... i jest zjazd.

Niestety na tym zjeździe byliśmy świadkami wypadku. Chłopak - nie z naszej grupy na szczęście - zaliczył wywrotkę i dość mocno się poharatał. 
W Niedzicy grupa rozdzieliła się na dwie części - bardziej ambitni, w tym Darek, pojechali pełną pętlę podjazdem przez Sromowce Wyżne, a kilkanaście osób (w tym ja) wybrało wariant bardziej ulgowy transferując się łódką do Czorsztyna.
Widok na przystań i zamek w Niedzicy:



A po drugiej stronie Czorsztyn:

W Czorsztynie zainstalowaliśmy się w kawiarence nad wodą, czekając na resztę grupy. Miło było zrelaksować się w takich okolicznościach, po trudach ostatnich dni:

Trasa północnym brzegiem jeziora to kręta DDR-ka, biegnąca estakadą tuż nad brzegiem jeziora i wcinająca się w kilka zatoczek:
Jeszcze obiad z widokiem na jezioro i kuszący basen - niestety tylko dla gości hotelowych. A tak by człowiek chętnie wskoczył do wody po upalnym dniu!
Ostatnie 20 kilometrów prowadziło przez Velo Dunajec do Nowego Targu. Gorąco niemiłosiernie i zmęczenie dawało się we znaki. Na koniec więc poszukaliśmy jeszcze ochłody w jakimś dopływie Dunajca:



Około siedemnastej byliśmy na miejscu - szybki przepak przy busach i w drogę do Szczecina, która przez korki na Zakopiance wydłużyła się do 13 godzin. Ale cały wyjazd - super! Świetna trasa, choć wymagająca kondycyjnie - ponad 330 km po górach i ponad 3.300 m przewyższenia w cztery dni.

Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 64.79 km (0.00 km teren), czas: 04:26 h, avg:14.61 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Najdłuższy i najbardziej wymagający etap szlaku wokół Tatr - ale i chyba najpiękniejszy, prowadzący po słowackim i polskim Spiszu. 
Zaraz za Popradem wspinamy się na bardzo widokową szutrówkę do Kežmaroka. 



Widać ślady nocnej ulewy:

W oddali widać panoramę miasteczka Žakovce

A po lewej tak ...

... i tak:

W Kežmaroku przerwa na lody w rynku. Gorąco się robi.



Mają tu też ciekawy zamek:

Teraz jedziemy wzdłuż rzeki Poprad:

Jazda jest dość wymagająca i teraz będziemy przez 25 km podjeżdżać pod górę. Jedziemy przez Spisską Belę do Ždiaru. Słońce pali niemiłosiernia, a momentów wytchnienia od podjazdów jest niewiele. Przydają się wszystkie przełożenia, a zwłaszcza te naljżejsze. Z trudem dojeżdżam do knajpki, w której mamy przerwę obiadową. Pewnie w zimie roi się tutaj od narciarzy, bo tuż za budynkiem jest wyciąg.


  Uczta dla podniebienia ...
I dla oczu:

Po odpoczynku - ruszamy dalej. To jeszcze nie koniec morderczego podjazdu:

Odbijamy w prawo na drogę asfaltową, która ponoć momentami ma do 22% nachylenia. Wreszcie jest szczyt - co za ulga!
A dalej? Wielokilometrowy, epicki zjazd pustą szosą - jakby z dachu świata w dół. Ech, piękne to było! Trzeba było mieć dobre hamulce.


Zbliżamy się ponownie do słowacko-polskiej granicy w Kacwinie. Niestety to nie koniec podjazdów - jeszcze ze trzy góry, a nogi już jak z waty. Czyż jednak nie warto?







Mijamy kolejne miejscowości - Łapsze, Dursztyn (ostatni podjazd), Nowa Biała. Widoki? O takie:
 Drogi? Proszę bardzo:

Nogi już mdleją z wysiłku - dobrze, że jest w dół. Dojeżdżamy do Leśnicy, gdzie jest nasz nocleg.

Gdyby ktoś nie mógł zasnąć...

Ale nam to nie grozi. Na kolację mamy grilla, na miejscu. W nogach znów prawie 100 km i tym razem ponad 1300 m elewacji. Dałam radę.

W zasadzie pętla Szlaku Wokół Tatr jest do objechania turystycznie w trzy dni. My jednak mieliśmy w perspektywie jeszcze niedzielę. Ale o tym jeszcze kiedy indziej.
[cdn] Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 98.00 km (0.00 km teren), czas: 07:17 h, avg:13.46 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Dzień rozpoczął się przejażdżką po starówce Liptowskiego Mikulaszu, w którym przez weekend akurat odbywał się festyn.



Była i okazja do zdjęcia zbiorowego:

Wyjeżdżamy z Mikulasza doliną Wagu:



Liptovski Hradok:





Za tym miasteczkiem zjeżdżamy z główniejszych dróg w dziurawe, boczne asfalty - cały czas przy rzece. 







Jest pięknie i widokowo:

Kolejna miejscówka narciarska? Lopusna Dolina.

Im bliżej Popradu, tym więcej rowerzystów na szlaku, a także spacerowiczów i rolkarzy. Gryfusy mocno zasuwały, więc znów nie było czasu na zdjęcia. Wieczór zakończyliśmy za to kolacją w miłym towarzystwie na popradzkim deptaku.
Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 76.11 km (0.00 km teren), czas: 05:00 h, avg:15.22 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Zaległy wpis z długiego weekendu czerwcowego. 
Wybraliśmy się z Darkiem na rajd wokół Tatr ze Szczecińskim Klubem Rowerowym Gryfus. Do tej pory bywaliśmy z Gryfusami na imprezach dookoła Zalewu Szczecińskiego, które są bardziej masowe, a że szlak wokół Tatr kusił mnie od jakiegoś czasu, to nie wahaliśmy się długo, gdy klub ogłosił zapisy w pasującym nam terminie.
Trasa rowerowa wokół Tatr ma kilka wariantów - z jednej strony szosowy, który co ambitniejsi pokonują w jeden dzień, z drugiej ekstremalny mtb po górskich ścieżkach i różne warianty pomiędzy. Oficjalna strona www: https://www.szlakwokoltatr.eu/
Pojechało nas czterdzieści parę osób - dwoma busikami z przyczepami na rowery. Parę osób miało elektryki, były gravele, górskie - chyba najwięcej, crossy i kilka trekkingów (między innymi nasze). Namówiliśmy znajomą parę kolegów z pracy, była też jeszcze inna znajoma i osoby, które kojarzyliśmy z imprez gryfusowych. 
Wyjazd ze Szczecina był we środę wieczorem - w Nowym Targu byliśmy ok. siódmej rano. Przepak na rowery, pożywne śniadanie w oberży i przed dziewiątą ruszamy na szlak. Pogoda super - słońce świeci od rana.
Pierwszy odcinek prowadzi DDR-ką, dawną trasą kolejową do Trsteny. Po drodze ładne wiaty, w góralskim stylu.







W Chochołowie miejscowi górale w pięknych, odświętnych strojach zmierzają na nabożeństwo z okazji Bożego Ciała:





Przejeżdżamy przez granicę do Słowacji. Szlak prowadzi do Trsteny, my jednak odbijamy w kierunku na Vitanovą - to znaczy taki był plan, ale część grupy się zgubiła i trochę potrwało, zanim wszyscy wrócili na ślad. Mieliśmy więc nadprogramowy postój w takich okolicznościach przyrody - po jednej stronie Tatry, po drugiej Babia Góra:



Zamiast asfaltu mamy teraz szuterek:

Mój rowerek, pierwszy raz na wyjeździe:

Z Vitanovej jest kawałek drogą publiczną do Oravic. Wioska ta jest znana z kąpieliska termalnego, ośrodka narciarskiego i ślicznej Doliny Juranovej, w której kiedyś byliśmy na pieszej wycieczce. Tym razem nie było ani kąpieli ani wędrówek, tylko postój w barze i zimna kofola. Mniam!

Trzeba było nabrać sił przed dwoma solidnymi podjazdami do Zuberca. Zdjęć nie robiłam, będąc zajęta mozolnym pokonywaniem kolejnych metrów przewyższenia w czerwcowym upale. Dopóki dało radę to rowerem, a stromsze odcinki pieszo. Nagrodą były spektakularne zjazdy, ale najlepsze czaiło się jeszcze za rogiem.
Minęliśmy wioskę Huty i znów zjechaliśmy z asfaltu - tym razem wgłąb przepięknego wąwozu Doliny Kwaczańskiej:



Po fragmencie równej, żwirowej ścieżki, zrobiło się bardziej terenowo.
Darek jedzie z górki:

 Na widocznym w dole zakręcie jest rozwidlenie szlaków. Zostawiamy rowery i kawałeczek idziemy spacerkiem do pięknego, zabytkowego młyna:





Powrót bardzo ekstremalną ścieżką w górę - dobre kilkaset jeśli nie więcej metrów pchania rowerów pod strome zbocze:





Dalej jedziemy w dół Kvacańską Doliną - zjazd był też bardzo wymagający i prawie nie robiłam zdjęć, ale było bardzo ładnie.

Od wlotu doliny do Liptowskiego Mikulasza - gdzie czekał na nas nocleg - mieliśmy jeszcze trochę kilometrów, a na niebie gęstniała warstwa ciemnych chmur:





Do hotelu dotarliśmy przy pierwszych kroplach deszczu, po pokonaniu blisko 100 km i ponad 1000 m przewyższenia - to mój rekord, choć nie na długo.
Zdążyliśmy się zakwaterować, gdy rozpętała się burza i nawałnica. Padało całą noc i rano.

[cdn.] Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 95.45 km (0.00 km teren), czas: 06:37 h, avg:14.43 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)