Drawsko Pomorskie - Szczecin Trasą Pojezierzy Zachodnich

Wolna niedziela - chciało się nam z Darkiem pojechać gdzieś dalej, a że w prognozach były niemiłosierne upały, to pojezierze wydało się nam dobrą opcją. Zostawiliśmy auto pod dworcem Szczecin Dąbie - po pierwsze ze względu na lepsze możliwości zaparkowania, a po drugie chcieliśmy sobie oszczędzić wieczornego przedostawania się wlotówką do Szczecina.
Czekając na Polregio "Zielone Pomorze":



W środku wygodne miejsca dla rowerów i rowerzystów:

Przed godziną dziesiątą byliśmy już w Drawsku Pomorskim, skąd rozpoczęliśmy naszą eskapadę Trasą Pojezierzy Zachodnich (TPZ). Trasa ma dwie "odnogi" do granicy niemieckiej - jedna prowadzi przez Choszczno, Barlinek, Myślibórz do mostu w Siekierkach, a druga - północna - przez Stargard i Szczecin do Dobrej i przejścia w Buku/Blankensee. I tym wariantem postanowiliśmy pojechać. W przeciwieństwie do pierwszego wariantu ten drugi jest daleko w tyle, jeśli chodzi o oznakowanie i budowę dróg rowerowych. Gdyby nie nowa apka na smartfona "Pomorze Zachodnie", która wystartowała w połowie czerwca, to byłoby trudno odnaleźć się w terenie, a tak jechaliśmy prawie jak po sznurku.
Nad Drawą w Drawsku Pomorskim:

Za miasteczkiem wyjeżdżamy w sielankowe krajobrazy - teren jest malowniczo pofałdowany, drogi pustawe:



Za wioską Kumki TPZ prowadzi przez drogę gruntową, która szybko zmienia się w piaszczysty dukt, prowadzący po leśnych wykrotach. Oznaczony ten szlak jest jako niebieski MTB i taki jest mniej więcej standard tego odcinka. Zdjęcie zrobiłam tylko na początku, potem zajęta byłam możliwie szybkim pokonaniem tego uciążliwego fragmentu, w towarzystwie krążącej chmury muszek.

Z ulgą dojeżdżamy do Wiewiecka, przez które notabene jechaliśmy też pociągiem. Skręcamy w boczną drogę do "centrum" wioski i pozostałości pałacu. Przypomina o nim piękny park, pomnik i fundamenty obsadzone kwietną kompozycją:



Za Wiewieckiem w stronę Storkowa i Ińska rozpoczyna się kawałek "zrobionej" TPZ - jest nowiutka DDR-ka, biegnąca równolegle do ... bardzo mało uczęszczanej drogi publicznej. Nie możemy oprzeć się wrażeniu, że jednak nie są to optymalnie wydane pieniądze.
Storkowo to taka mała Sahara - ogromne hałdy piasku i wyrobiska w tamtejszej kopalni żwiru:





Jest bardzo gorąco - mam wielką ochotę na lody, więc zatrzymujemy się w Ińsku na postój na plaży. Sporo tutaj ludzi - nic dziwnego przy takiej pogodzie. Po zjedzeniu lodów jeszcze moczenie nóg w tamtejszym czyściutkim jeziorze i ruszamy dalej.



Kościół w Linówku:

Kierujemy się na Dobrzany, po drodze mijając wioskę Biała, w której na niemal co drugim słupie jest bocianie gniazdo. Naprawdę ewenement, jak bardzo upodobały sobie bociany tę miejscówkę:



W Dobrzanach chcieliśmy coś zjeść obiadowego, ale w jedynym barze odbywała się niestety zamknięta impreza. Skończyło się więc na hotdogach na stacji benzynowej. Za to na rynku można było skorzystać z kurtyny wodnej, co z chęcią uczyniliśmy w towarzystwie miejscowych dzieciaków:

Temperatura znacznie przekraczała trzydzieści stopni - około piętnastej termometr na liczniku pokazywał nawet ponad 37 stopni. Skusiła nas więc na kąpiel mała wiejska plaża nad jeziorem w Wiechowie - kameralnie i malowniczo, choć woda i dno takie sobie. Na szczęście zabraliśmy ręczniki i stroje kąpielowe.
Posiedzieliśmy tam prawie godzinę, a potem ruszyliśmy do Marianowa, gdzie podziwiać można klasztor pocysterski z XIII w.

Bocznymi, mało uczęszczanymi asfaltami jedziemy do Czarnkowa, Pęzina i Ulikowa. Z Ulikowa do Stargardu natomiast prowadzi szutrowo-polna wyboista droga, a do samego miasta wjeżdża się przez krzywe kocie łby. Nie jest to droga do polecenia - może miejscowi znają jakieś lepsze objazdy. Przejazd przez Stargard też jest taki sobie - jest trochę DDR-ek, ale omija się Stare Miasto, a wylotówka - ul. Szczecińska - jako fragment TPZ woła o pomstę do nieba. Tak samo jak remont wiaduktu koło dworca, który nas zaskoczył.
Różany ogród w Stargardzie:

Jak już się wydostaliśmy z miasta, to trzeba było bardzo uważać na niedzielnych rowerzystów wracających znad Miedwia. Nad samym Miedwiem wciąż tłoczno, pomimo późnej pory (19.00). 

Widać już ciemne chmury, które zaczęły gęstnieć z minuty na minutę. W Kobylance nawet nas trochę pokropiło, ale niegroźnie. Przeczekaliśmy na przystanku autobusowym i ruszyliśmy dalej. Dzięki nawigacji TPZ trafiliśmy na leśną drogę z Kobylanki do Jezierzyc, która była bardzo fajna. To dojazd pożarowy nr 48:

Wyjechaliśmy w Płoni, a następnie już dobrze oznakowanym fragmentem trasy przejechaliśmy przez Kijewo i okoliczne lasy do osiedli Majowego i Bukowego.
Rzeka Płonia w Płoni:

Następnie ul. Łubinową i Wiosenną dojechaliśmy około 21.00 do dworca Szczecin-Dąbie, gdzie czekało już nasze auto.
Trasa wycieczki:
Rower:Unibike Expedition LDS Dane wycieczki: 113.96 km (30.00 km teren), czas: 07:48 h, avg:14.61 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)