Wczoraj praca do godzin wieczornych, za to dziś wolna niedziela. Korzystając z pięknej pogody umówiliśmy się zatem z Darkiem na wspólną wycieczkę z naszymi sąsiadami - Moniką i Marcinem. Trasa: Tanowo - Dobieszczyn - Rothenklempenow - Krugsdorf - Pasewalk - Löcknitz - Blankensee - Tanowo. Wyszła nam setka, a nawet 102 km, po sielskich terenach w dolinach rzek Randow i Uecker.
Już za Glashütte - gdy las ustąpił miejsca rozległym łąkom - oczarował nas krajobraz kwitnących mleczy, wśród których pasły się stada krów. A potem było jeszcze bardziej urokliwie:
Trasa z Rothenklempenow:

Dorotheenwalde:

Monika i ja na moście na rzece Randow:

Jechaliśmy rowerami na szosowych oponach - Darek i Marcin na kolarkach, ja z Monią na fitnessach, więc trasę planowałam raczej asfaltową, choć w kilku miejscach zdarzyły się krótkie odcinki innych nawierzchni, jak np. przed Koblentz:

W Krugsdorfie zatrzymaliśmy się przy jeziorku Kiessee. Monika z Marcinem byli tam już w ubiegłym roku, ja trafiłam pierwszy raz. Jezioro jest wyjątkowej urody i czystości, oferuje kilka dzikich plaż z pięknym piaskiem i miejsc do wypoczynku.



Dalej jedziemy z Krugsdorfu alejką z płyt, wzdłuż szpaleru kwitnących jabłoni. Jak tu nie fotografować?

I tak dojeżdżamy do Pasewalku - nad rzeką Uecker:

Kręcimy się trochę po starówce - DDR-ką wzdłuż murów miejskich. Na szczycie baszty boćki uwiły sobie gniazdo:

Kościół NMP - ceglany gotyk, często spotykany w naszym regionie:

Na rynku - mix tradycyjnej zabudowy ze szpetnymi budynkami z wielkiej płyty:





Z Pasewalku jedziemy DDR-ką do Löcknitz. Dobrze, że jest, choć niestety tuż przy ruchliwej drodze. Zaczynają się pola rzepaku w pełnym rozkwicie:



Kolejny postój w Löcknitz. Resztki umocnień obronnych:

W Netto kupujemy ostatnie cztery placki z kruszonką i coś do picia, a następnie kierujemy się na ławeczkę nad jeziorem:

Okazuje się, że Monika złapała gumę. Mamy dętkę, mamy łyżki, ale nie mamy pompki. Tę, którą ja wożę na ramie, Darek w sobotę przełożył do innego plecaka. Z kłopotu wybawia nas grupka kolarzy ze Szczecina.
Na przejeździe czekamy, aż przejedzie szynobus do Szczecina:

Ostatni fragment trasy przez Plöwen i Blankensee to ciągłe podjazdy i zjazdy - jest malowniczo, ale trochę daje w kość.
Droga z Plöwen nad Kutzowsee

I ostatni stop na granicy w Blankensee - Darek robi za fotografa:

Prawie cały czas dokuczał nam mocny i chłodny wiatr. Niby maj, niby słońce, a trzeba jeździć poubieranym na długo.
Rower:Specialized Sirrus Dane wycieczki: 102.50 km (0.00 km teren), czas: 05:34 h, avg:18.41 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Nadrabiam zaległość sprzed dwóch dni, kiedy to wybraliśmy się z Darkiem i sąsiadami (Moniką i Marcinem) na pętlę kolarską wokół poligonu Jägerbrück. Nasi towarzysze niedawno kupili sobie nowe, sportowe rowery (Monika - fitneskę, Marcin - szosówkę), więc wybraliśmy trasę asfaltami. Od Dobieszczyna pojechaliśmy do Glashütte, aby krótko za miejscowością odbić z głównej drogi na Borken i Marienthal.
Monia i i ja na moście na rzece Randow, tuż pod Marienthal:



 Moi towarzysze wycieczki:

Po drodze, pod Viereck minęła nas "zemsta Honeckera" w kolorze groszkowym

Jedna z wielu tablic, na granicy niemieckiego poligonu:

Krótki postój w Torgelow przeznaczyliśmy na uzupełnienie kalorii i pstryknięcie zdjęć:



Droga z Torgelow do Ueckermünde i w nieco mniejszym stopniu dalej do Vogelsang to zmaganie się z mocnym wiatrem. Coraz zimniejszym - im bliżej Zalewu. W samym Ueckermünde termometr przy plaży wskazywał 10 stopni.
Na rynku w Ueckermünde:

Obowiązkowa ławeczka

Nad kanałem portowym

Przy plaży skusiliśmy się na "fiszbułę" ze smażoną rybą i z takim widokiem.

Ludzi całkiem sporo, wbrew temu co widać na zdjęciu. Nie odstraszył ich zimny wiatr.
Za to ostatni odcinek jechaliśmy z wiatrem i nawet szybko nam poszło. Wycieczkę zakończyliśmy miłym piwkiem u sąsiadów.
Rower:Specialized Sirrus Dane wycieczki: 113.98 km (0.00 km teren), czas: 05:26 h, avg:20.98 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Jeszcze nie byłam w tym roku w Altwarp - najpierw wiosną była zamknięta granica, a potem jakoś nie złożyło się. Dlatego też gdy umawialiśmy się z naszymi sąsiadami - Moniką i Marcinem - na niedzielną wycieczkę, to właśnie tę trasę wybraliśmy. Wycieczka była przy pięknej, słonecznej i ciepłej pogodzie - taki ostatni już może powiew lata. Pojechaliśmy przez Dobieszczyn i Hintersee, stamtąd szlakiem wąskotorówki przez las do Rieth.
Z Moniką w Hintersee:
Monika i Marcin przy stadninie w Ludwigshof:
 Szlak do Rieth:

Następnie wałem nad wodami Jeziora Nowowarpnieńskiego do Warsin i północną stroną półwyspu do Altwarp.



Oprócz kilku dyskretnych banerów na słupach w Rieth i Altwarp nic nie wskazywało na polityczną walkę u naszych sąsiadów, a to przecież była niedziela wyborcza.



W Altwarp nad wodą zatrzymaliśmy się na kanapki i przez Dolinę Jałowców wróciliśmy do Warsin i Rieth.



Po drodze zajrzeliśmy jeszcze na cmentarz radziecki w lesie.

Wszędzie po drodze mnóstwo grzybów - prawdziwki, kanie, podgrzybki i kozaki. Aż żałowaliśmy, że nie mamy żadnego kosza ani wiaderka, żeby sobie trochę uzbierać.

Aby nie wracać tą samą trasą z Rieth pojechaliśmy ścieżką rowerową w stronę Nowego Warpna, ale skręciliśmy w prawo - do małego ronda, a potem ominęliśmy duży ruch samochodowy jadąc drogą nad jeziorem Piaski. 
Na granicznym moście w Rieth:

Piaski:

Mapka wycieczki:
Pokaż trasę GPS Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 93.14 km (0.00 km teren), czas: 05:32 h, avg:16.83 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Trzecia i ostatnia część Szlaku Ogórka w brandenburskim Spreewaldzie to 80-kilometrowa pętla północna z Lubolz koło Lübben, którą pokonaliśmy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Podjechaliśmy rano autami z rowerami na bagażnikach, bo wyruszaliśmy z Lubolz - miejscowości oddalonej o blisko 40 kilometrów od naszego noclegu.
To zdecydowanie najbardziej spokojny fragment Gurkenradweg - próżno tutaj szukać autokarów wycieczkowych i gwarnych miejscowości turystycznych. Zamiast tego jest kilka jezior, będących siedliskiem wszelakiego ptactwa, liczne odnogi Szprewy i Dahme, lasy, łąki oraz kameralne miejscowości z agroturystykami. Szlak wiedzie głównie asfaltowymi, bocznymi drogami, jest trochę dróg dla rowerów, sporo szutru i krótkie odcinki z płyt betonowych, bruku oraz gruntowe. W przeciwieństwie do pozostałej - płaskiej - części Szlaku Ogórka, pod Krausnick jest spore wzniesienie (143 m npm.) z dłuższym, szutrowym podjazdem o nachyleniu do 8%. Trzeba pokonać przewyższenie ok. 100 metrów. Temperatura wciąż bliska 30 stopni i dość słonecznie, choć wietrznie – podobnie jak w sobotę.
Zapora i śluza na Szprewie w Petkamsberg:

Zaraz za nią jedzie się wzdłuż jezior, które powstały jako rozlewiska Szprewy.



Pocztówkowe Schlepzig ze starym młynem oraz uroczymi kafejkami nad kanałem - o tej porze ruch na wodzie i w kawiarenkach jest jeszcze niewielki.


 

Jedziemy teraz na wschód, a potem na północ - nad kolejne jezioro: Neuendorfersee, nad którym jest spory kemping, ale i kilka dzikich zejść nad wodę. Szlak biegnie blisko linii brzegowej.

Kolejny foto-stop na zaporze w miejscu, gdzie Szprewa łączy się z kanałem Dahme-Umflutkanal. Kanał zbudowano w 1904 roku, aby odprowadzić nadmiar wód ze Szprewy do jej dopływu - Dahme. Miało to uchronić dolny Spreewald od powodzi, a zarazem poprawić warunki do żeglugi na Dahme.



Dalej jedziemy do miejscowości Köthen, gdzie zaglądamy nad kolejne jezioro, nawet z ciepłą wodą. Zastanawiamy się nawet nad kąpielą, ale jednak zwycięża opcja pysznej kawy z jabłecznikiem i lodami w pobliskiej kawiarence. I słusznie, bo jak się wkrótce okazało - przyda się nam trochę wzmocnienia przed ostatnim, wymagającym fragmentem trasy.
Za Köthen szlak skręca w las, wiodąc trawersem zbocza wzdłuż łańcuszka trzech malowniczych jezior:

Droga najpierw łagodnie pnie się lekko w górę, ale z czasem robi się bardziej stromo, a ubity, leśny dukt ustępuje miejsca luźnym kamykom. Przez jeden z nich Darek łapie kapcia.

Ostatnie 20 km to trochę ścieżka zdrowia - najpierw ten żwir pod górę, potem z góry - ale strach się rozpędzić, bo droga kręta, a nawierzchnia usypuje się. Potem kawałek piachu, w którym trochę ugrzęzłam, a na koniec asfaltowa DDR-ka przez las, wzdłuż zwykłej, gruntowej drogi, ale zmuszająca do jazdy slalomem między poprzecznymi barierkami co sto-dwieście metrów. Po co wytyczać DDR-kę na takim zadupiu, zamiast poprawić istniejącą drogę i po co stawiać te głupie barierki - nie wiem. 
Ale dojechaliśmy cało i zdrowo do Lubolz:

Kończymy wycieczkę około siedemnastej, mając w nogach łącznie ponad 300 km. Fajny region na rowery - mogę z czystym sumieniem polecić.
Pokaż trasę GPS
Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 81.70 km (0.00 km teren), czas: 05:06 h, avg:16.02 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Drugi dzień na szlaku ogórkowym w Spreewaldzie i dość długa ósemka na trasie Vetschau - Lübbenau - Lübben - Golßen - Lübben - Straupitz - Vetschau. Pogoda wciąż wymarzona, więc zaraz po śniadaniu ruszamy w trasę – tym razem w kierunku zachodnim.
Na początku malownicze stawy w Stradow:

Pierwsze trzydzieści kilometrów przez serce rezerwatu jedziemy w tempie emeryckim – co chwila zatrzymujemy się, żeby zrobić zdjęcie. Nasza czwórka przy młynie Radduscher Buschmühle:

Poranek na jednej ze stanic wodnych i szprewaldzkie landszafty:











Z Leipe do Lübbenau wiedzie chyba najbardziej spektakularny odcinek szlaku. Rowerzystów i pieszych jest tutaj mnóstwo, wciąż trzeba kogoś wymijać. Samo Lübbenau jest dość komercyjnym miejscem – na przystani naganiacze, na nabrzeżu stragany z lokalnymi specjałami z ogórka, mnóstwo restauracyjek, autokary wycieczkowe i tłumek turystów.







Za Lübbenau tereny leśne ustępują miejsca łąkom – jest niemniej malowniczo, a już mniej tłoczno.



Dojeżdżamy do Lübben, w którym „przewiązuje się” nasza ósemka. Darek kontroluje mapę i nawigację. Stwierdza, że powinniśmy przyśpieszyć, jeśli chcemy zrealizować zakładaną trasę. Mniej postojów, mniej zdjęć – jakby przeczuwał, że następne 30 kilometrów faktycznie nie będzie ciekawe. Monotonne, płaskie ścierniska, farmy wiatraków, nijakie wioski cuchnące gnojówką i kiszonką, a do tego pod mocny wiatr. Błeee! Największą atrakcją okazał się przejazd nad autostradą A13 z widokiem na Tropical Islands :-(

Pod samym Golßen trochę lepiej – wjechaliśmy w las, a po drodze, w Rietzneuendorf nawet trafił się ładny folwark.

Ratusz i uliczka w Golßen:

Tutaj zawracamy, więc mamy z wiatrem, a tereny robią się nieco ciekawsze. Przejeżdżamy przez plantacje ogórka. Właśnie kończą się zbiory – po polu jeździ kilka traktorów z wielkimi skrzydłami. Po dokładniejszym przyjrzeniu się zauważamy, że na tych skrzydłach leżą na brzuchu ludzie, którzy ręcznie zbierają ogórki, transportowane następnie taśmociągiem na przyczepkę.



Ponownie przejeżdżamy przez Lübben, kierując się teraz na północną odnogę szlaku.
Lübben:

Tereny rolnicze znów ustępują miejsca łąkom i kanałom, ale nie ma tutaj komercji i turystów.  W jednej z wiosek odnajdujemy klasycystyczny kościół Schinkla, w którym organista wytrwale ćwiczy marsz Mendelssohna. Jest klimat.



Ostatnia godzina jazdy już na lampkach, przy zapadającym zmierzchu.
[cdn.]
Pokaż trasę GPS
Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 136.40 km (0.00 km teren), czas: 08:46 h, avg:15.56 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Spreewald leży w Brandenburgii, bliziutko przy autostradzie z Berlina do Drezna – zaledwie dwie i pół godziny drogi od Szczecina. Warto spędzić tam weekend lub nawet więcej czasu. Dlaczego? Niesamowite krajobrazy licznych odnóg i kanałów Szprewy tworzą istny labirynt wśród lasów i łąk. Oprócz gęstej sieci kanałów i szlaków wodnych, po których pływać można kajakiem albo płaskodenną łodzią, znaleźć można w tej zielonej krainie setki kilometrów pięknych tras rowerowych, w tym Szlak Ogórka (Gurkenradweg) - pętlę o długości 260 km po najciekawszych miejscach rezerwatu biosfery w Spreewaldzie i jego okolic. Pętla ma układ gwiaździsty, więc można ją przejechać w dwóch, trzech, a nawet czterech etapach, startując np. z miasteczek Burg (Bórkowy), Lübben (Lubin) czy pobliskich miejscowości.
Do Vetschau, gdzie mieliśmy zarezerwowane dwa noclegi na agroturystyce, dotarliśmy w piątek około 10-tej rano. We czwórkę - ja z Darkiem i sąsiadka Monika ze swoją drugą połówką. Ściągamy rowery z bagażników, szybkie ogarnięcie sakw, prowiantu itp. i ruszamy w kierunku wschodnim, pętlą do Cottbus. Pogoda dopisuje - jest piękny, słoneczny i ciepły dzień.
Najpierw jeszcze wizyta w informacji turystycznej w Vetschau, gdzie zaopatrujemy się w poglądową mapkę i robimy fotkę przed pałacem miejskim.

„Ogórek, ogórek – zielony ma garniturek, i czapkę i sandały, zielony jest cały” – pamiętacie tę piosenkę?
Pyszne szprewaldzkie ogórki to wizytówka regionu, więc wszystko jest tutaj ogórkowe – można się napić ogórkowego radlera (taki sobie), zagryzając ogórkami w occie z różnymi przyprawami (dobre), nic więc dziwnego, że i szlak rowerowy jest ogórkowy. Przez najbliższe trzy dni będziemy podążać za takimi tablicami z piktogramem wesołego zielonego ogórka, pędzącego na rowerze na żółtym tle.

Spreewald – jak cała niemiecka część Łużyc - jest regionem dwujęzycznym, zamieszkałym przez etniczną mniejszość słowiańską Serbołużyczan. Świadczą o tym dwujęzyczne nazwy ulic i miejscowości, ale również oznakowanie dróg rowerowych jest zarówno w języku niemieckim jak i dolnołużyckim.
Już po kilku minutach zaczynają się typowe szprewaldzkie krajobrazy – kanały, stare młyny, mostki, śluzy i kajakarze. Inaczej niż na szlakach rzecznych można tutaj pływać trasami okrężnymi, wracając do punktu startu, bo nurt jest bardzo spokojny. Nie ma też przeszkód w korycie, więc oprócz typowych kajaków, są też dmuchane, rozmaite kanu i łódki wiosłowe w różnych wariantach.





Dojeżdżamy do ładnego miasteczka Burg – tu mieści się również przystań, gdzie można skorzystać z przejażdżki tradycyjną łodzią z flisakiem. Co jest na stolikach? Oczywiście browarek i ... słoik ogórków!



Im bliżej Cottbus/Chociebuża, tym krajobraz staje się bardziej podmiejski, a zielono-niebieską dżunglę zastępują smętne, enerdowskie blokowiska. Również i tutaj tablice są dwujęzyczne, a patroni niektórych ulic też lekko z minionej epoki.

Mam w swojej biblioteczce przewodnik po Niemczech, wydany w 1991 roku, tuż po zjednoczeniu. Oto co można wyczytać w nim o Cottbus: „Opuszczone kamienice, zabite deskami fronty i osiedla mieszkalne z wielkiej płyty, pokryte węglowym pyłem tworzą wizerunek miasta. Tylko secesyjny gmach Teatru Miejskiego przypomina o lepszych czasach”. Aktualnie kopalnia węgla brunatnego jest w fazie wygaszania, a jej rozległe tereny podlegają rekultywacji i stopniowej zamianie na jeziora. Samo miasto natomiast wydaje się, że zyskało nowe życie – w centrum turystów przyciąga ładna starówka, odnowione budynki – np. elektrowni wodnej na Szprewie, a na obrzeżach zielone tereny, w tym Park Branitz z pałacem (w remoncie) i oryginalną piramidą na jeziorze, w której spoczywają doczesne szczątki księcia Pücklera – tego od Parku Mużakowskiego.
Rynek w Cottbus:

Budynek sądu:

Elektrownia wodna:

Park Branitz:



Szlak prowadzi dalej w kierunku Peitz, przez tereny zalewowe dawnej kopalni – dzisiaj ostoję ptactwa. I tylko wielkie kominy elektrowni Jänschwalde przypominają o niedawnej, przemysłowej historii tego miejsca.

Droga powrotna do Vetschau wiedzie malowniczo koroną wału na Szprewie i jej odnogach. Miejscami nurt Szprewy tworzy bystrza, a miejscami napędza stare młyny, czy płynie spokojnymi kanałami. W jednym z nich pod wieczór obserwujemy beztrosko baraszkującą rodzinę piżmaków.







Na kwaterę docieramy, gdy zaczyna już zapadać zmierzch. Za nami długi dzień i blisko 100 km jazdy, więc trzeba się wyspać.
[cdn.]
Pokaż trasę GPS
Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 99.08 km (0.00 km teren), czas: 07:28 h, avg:13.27 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Coś mnie ostatnio prześladują klimaty militarne, bo niedawno jeździliśmy szlakami po poligonie drawskim, a dzisiaj? Dzisiaj zaplanowaliśmy z Darkiem dłuższą wycieczkę w wariancie szosowym. Trasa Dobieszczyn - Glashütte - Viereck - Torgelow - Ueckermünde - Luckow - Hintersee - Tanowo. W dużej części jechaliśmy drogami po zewnętrznej granicy poligonu Bundeswehry Jägerbrück. 
Most na rzece Randow w miejscowości Marienthal i Darek w oddali:

A oto i Randow w pasterskich klimatach ...

Okazuje się, że jedziemy niemiecko-polską młodzieżową drogą dla rowerów. Od razu poczuliśmy się młodsi duchem ...

Krótki odpoczynek w Torgelow:

I dłuższy postój w Ueckermünde. Najpierw uzupełniliśmy kalorie i płyny - nie ma to jak fiszbuła i Lübzer w takiej scenerii ...

Rundka honorowa po starówce:

I oczywiście słynna ławeczka:

Odpoczywamy pół godzinki przy plaży - sporo ludzi, mimo chłodnego wiatru. Ale pewnie ludzie stęsknieni opalania po tygodniu kiepskiej pogody.

Wstępu na teren poligonu zabraniają tablice - co ciekawe: podpisane "genderowo" przez komendantkę/komendanta Bundeswehry

Szosa z Luckow do Alhlbeck:

I na koniec ładny kościółek z muru pruskiego w Ahlbeck:

Mapka wycieczki: Pokaż trasę GPS Rower:Specialized Sirrus Dane wycieczki: 111.70 km (0.00 km teren), czas: 05:23 h, avg:20.75 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Wyjechaliśmy z Darkiem po godzinie osiemnastej na jeden z wariantów dużej pętli dobieszczyńskiej. Dużej - czyli zahaczającej o Niemcy i liczącej co najmniej 50 km. Tym razem wybraliśmy trasę przez Glashütte, Rothenklempenow, Mewegen do Blankensee. Na początku pojechaliśmy trochę treningowo, ale potem mi się jednak odechciało, bo tyle ładnych plenerów dookoła, więc fajnie się zatrzymać i pooglądać.
Darek w drodze do Mewegen:

I rewanż fotograficzny:

I wspólna fotka ;-)
Bocian w Mewegen:

W Blankensee Darek zaproponował, aby zamiast wracać przez Buk i Dobrą, skręcić w drugą stronę i przejechać stolcostradą. Tak też zrobiliśmy.
Ostatni odcinek przed Pampow, gdy już wyjedzie się z zagajnika, to aktualnie orgia makowa. Jest cudownie!


Ze Stolca przejechaliśmy szosą do Dobieszczyna, a stamtąd dobrze znana trasą do domu. Chyba znam już każdą łatę na drodze na tym odcinku. Dojechalismy krótko po 21.00, w sam raz aby jeszcze podlać ogród po słonecznym i ciepłym dniu.
Pokaż trasę GPS Rower:Specialized Sirrus Dane wycieczki: 64.11 km (0.00 km teren), czas: 02:48 h, avg:22.90 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Bardzo lubimy z Darkiem Pojezierze Meklemburskie i tamtejsze urokliwe trasy, których jest mnóstwo. Korzystając z wolnej soboty i otwartej granicy, wybraliśmy się więc na kolejną wycieczkę w tamte okolice. Do Neustrelitz, skąd startowaliśmy, jedzie się niecałe dwie godziny autem od nas z domu, a że dzień jest długi to czasu na rower zostaje całkiem sporo. Darek zrobił tę pętlę dwa lata temu w pojedynkę. Dla mnie to nowa trasa, tylko miasteczko Mirow znałam z naszego tripu Dookoła Wielkich Jezior Meklemburskich. 
O samym Neustrelitz napiszę na końcu, bo rano tylko przejechaliśmy nad jeziorem Zierker See, w kierunku kanału Kammerkanal.

Wycieczka zaczęła się od trupa ... a potem napięcie rosło. Od jakiego trupa? Otóż od bardzo przystojnego i bajecznie bogatego księcia Adolfa Fryderyka VI - ostatniego wielkiego księcia Meklemburgii-Strelitz. Otóż 23 lutego 1918 r. trzydziestosześcioletni książe wybrał się na spacer z psem, z którego niestety nie powrócił. Dzień później ciało Adolfa Fryderyka znaleziono w kanale z raną postrzałową klatki piersiowej, jednak bezpośrednią przyczyną zgonu było utoniecie. Samobójstwo? Depresja? Czy jednak opresja? Tej zagadki kryminalnej niestety nie udało się wyjaśnić. Przypomina o niej tablica pamiątkowa nad brzegiem kanału.

W Userin zatrzymaliśmy się na chwilę nad jeziorem. Pustki - kolejna knajpa zamknięta na głucho i na sprzedaż, a pogoda wystraszyła chyba wszystkich plażowiczów.



Z ołowianych chmur rzeczywiście wkrótce zaczyna padać deszcz - akurat gdy dojeżdżamy do miasteczka Wesenberg. Pierwszą ulewę przeczekujemy pod wiatą na terenie domu opieki dla seniorów, drugą pod daszkiem na dziedzińcu ładnego zamku:

Kręcimy się chwilę po uliczkach starówki, zaglądamy na rynek, w którego centrum rośnie krąg starych lip:
A jeszcze jedna ulewa łapie nas na wyjeździe z miejscowości, gdzie nie ma za bardzo się schować, więc przeczekujemy pod drzewem.
Kolejna wioska to Seewalde. Jest tam ciekawy pałac - obecnie w remoncie - z galerią ceramiki i starymi rzeźbami. Urzekła mnie figurka pieska.
 

Pogoda poprawia się, wychodzi słońce, ale zaczyna coraz mocniej wiać i to w kierunku przeciwnym do jazdy. Wśród lasów, pól i jezior jedziemy do Canow, gdzie robimy sobie postój na jedzenie. Nawet zwykłe bułki z konserwą i ogórkiem smakują wyśmienicie w takiej scenerii:

Jeziora połączone są ze sobą siecią kanałów i śluz, przez które pływają rozmaite łódki i kajaki. Często można na mostach zobaczyć takie jednostki i miejsca. Tutaj zainteresowały nas ciekawe wózki szynowe do przewozu kajaków - aby nie musiały czekać na śluzowanie z innymi większymi łodziami.

Dojeżdżamy do Mirow, gdzie zatrzymujemy się na kawę nad kolejnym kanałem i na małą sesję zdjęciową koło pałacu. Odnajdujemy tutaj również obelisk ku czci naszego książęcego trupa:



W pobliskim kościele znajduje się krypta książąt Meklemburgii-Strelitz, gdzie spoczywa również tragicznie zmarły ostatni potomek rodu. Z Mirow nasza trasa prowadzi prostą drogą przez las, wzdłuż naszyjnika mniejszych jezior i kanałów, łączących je z Müritz. Droga jest z kostki betonowej, ale bardzo równiutko ułożonej, więc jedzie się komfortowo.

Wszystko fajnie, jednak znów zaczęło niestety padać. Wyciągamy kurtki przeciwdeszczowe i jedziemy dalej. No to takie tęczowe widoki w nagrodę:



Dzwony w Babke obwieszczają, że mija właśnie osiemnasta. A obok kościoła, pod rozłozystym dębem znajdujemy obelisk upamiętniający poległych w I wojnie światowej.



Domykamy dużą pętlę w Useriner Mühle i jeszcze robimy małe "oczko" po drodze do Neustrelitz

A na koniec robimy jeszcze rundkę po Neustrelitz. Miasto zostało założone jako książęca rezydencja w XVIII wieku. Zachowało się w nim wiele barokowych i klasycystycznych zabytków oraz piękny park. Świątynia Hebe:

Zadziwiła mnie rzeźba dwóch pięknych młodzieńców w swobodnej pozie:



Kościół katolicki w Neustrelitz:

I widok na rynek:

Mapkę wstawiam od Darka, bo niestety moja wycieczka zapisała się na Stravie w trzech częściach.
Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 92.33 km (20.00 km teren), czas: 06:50 h, avg:13.51 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Kolejna rundka szosowa z Darkiem, ale dzisiaj pętelka i bardziej "na luzie". Wyjechaliśmy trochę wcześniej niż ostatnio, bo już o 16.30. Pogoda trochę pochmurna, ale z lekkimi przejaśnieniami i bez wiatru. Jak na październik, to nie ma co narzekać. Najpierw klasycznie - do Dobieszczyna, a stamtąd przez Glashütte i Grünhof do Rothenklempenow. Tam skręcamy na górkę do Mewegen. 
Kościół i główna droga w Mewegen:

Z Mewegen do Blankensee i ścieżką rowerową do Buku, a potem przez Dobrą i Grzepnicę do Bartoszewa. Przez zamknięcie dojazdu do Dobrej z Wołczkowa, na drodze przez Sławoszewo jest zauważalnie większy ruch samochodowy. Już po osiemnastej zaczął zapadać jesienny wieczór z białymi mgłami, magicznie ścielącymi się na polach. Wyglądało trochę, jakby spadł puszysty śnieg.

Pokaż trasę GPS Rower:Specialized Sirrus Dane wycieczki: 52.86 km (0.00 km teren), czas: 02:10 h, avg:24.40 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)