Alpy włoskie: Dzień 5 - Cortina d'Ampezzo - Cadore

Cortiny - królowej włoskich Dolomitów - przedstawiać nie trzeba. Cudnie położona w samym sercu gór, nieco snobistyczna, piękna i zimą i latem, znana również ze starego filmu z Jamesem Bondem (z Rogerem Moorem).
Jesteśmy tutaj pierwszy raz - oprócz zwiedzenia rowerem, chcemy wyjść gdzieś na szlak, zobaczyć góry nie tylko od podnóża.
Miasteczko już o poranku tętni życiem:

Tutejsza rzeźba Igora Mitoraja:

Trafiamy na wystawę psów na głównym placu, więc wielbicieli czworonogów jest tutaj sporo. Czy to jeszcze pies, czy breloczek do plecaka?

Impresje po tegorocznych zawodach Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim:

Dokąd na wycieczkę? Tofany, Faloria, Cinque Torri czy Lagazuoi? Ech - osiołkowi w żłoby dano... Jest dylemat. Można by spędzić w Cortinie dużo, dużo czasu, ale cóż - na coś się trzeba zdecydować. Wybór w końcu padł na Monte Falorię - jedną z gór pasma Cristallo, na którą jeździ kolej linowa - nieco podobna do tej na Kasprowy Wierch. Są z niej świetne widoki właśnie na Tofany (i nie tylko), można na szczycie zrobić krótki trekking, stacja kolejki jest tuż przy szlaku rowerowym, no i ... zawsze chciałam zobaczyć na żywo narciarską, slalomową trasę olimpijską.

Cortina z góry i monumentalne trzy Tofany, a w oddali po lewej widać Lagazuoi i 5 Torri:

Panoramy - fantastyczne:

Jest i trasa slalomu-giganta:





Z widokiem na Drei Zinnen na horyzoncie:

Można na szczyt wjechać rowerem:



Ech, aż się nie chce wracać na dół. Ale cóż - trasa się sama nie przejedzie, więc wczesnym popołudniem ruszamy w dalszą drogę, doliną Cadore.

Po prawej stronie góruje wybitny kolos - Monte Pelmo (3.168 m npm.):





Droga opada najpierw łagodnie w dół aż do Pieve di Cadore. Miejscowości z typowo turystycznych zmieniają się w coraz bardziej spokojne, górskie miasteczka. W Pieve zauważamy już trochę opuszczonych, starych domów.
Krajobraz zmienia się jeszcze bardziej, gdy ostrymi serpentynami zjeżdżamy nad Piavę, na dno doliny - do Perarole di Cadore. Mamy wrażenie, że trafiliśmy do innego świata. Pustawe miasteczko, zaniedbane budynki, gdzie nie gdzie zabite dechami okiennice - tylko w brudnawym, małym barze kilku tubylców smętnie sączy piwo. Co gorsza - zbliża się wieczór, zanosi się na deszcz i trzeba poszukać noclegu.

W jednym B&B nikt nie otwiera ani nie odbiera telefonu, w drugim - babka nie ma miejsc, ale dzwoni gdzieś po znajomych i znajduje nam nocleg w odległym o ok. 10 km Ospedale di Cadore, w hostelu.
Wieczorna jazda wśród miejscowości-widm, dnem głębokiej i ciemnej doliny, wśród pionowo opadających skał jest trochę niesamowita. Koledze pęka szprycha w tylnym kole, a mnie urywa się linka od przerzutki. Na koniec dopada nas rzęsista ulewa. Docieramy już po zmierzchu - przemoczeni, tuż przed tym, gdy ulewa zamieni się w gwałtowną burzę. Gospodarze są przemili - zamawiają dla nas gorącą pizzę i przywożą nam do pokoju. Sam hostel mieści się w wąziutkiej, zabytkowej kamienicy i oferuje dziesięć miejsc. Wszystko świeżo odremontowane, czyściutko, jest też mała ekspozycja o historii tego miejsca. Bardzo miłe i klimatyczne lokum.
A taki mieliśmy widok z okna (już rano)

[cdn.]

Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 65.60 km (0.00 km teren), czas: 06:43 h, avg:9.77 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)