Alzacja i dolina Renu: Dzień 1 – Windstein-Reichshoffen-Ingwiller-Saverne

Generalnie w planie całej wycieczki mieliśmy przejechanie przez pętli mniej więcej po trasach szlaków rowerowych „Od Wogezów Północnych do Szlaku Winnego”, następnie Alzackim Szlakiem Winnym, który to pokrywa się w znacznej części z fragmentem długodystansowego szlaku EuroVelo 5, a powrót doliną Renu – gdzie również wytyczono transeuropejski szlak – EuroVelo 15.

Po pysznym śniadaniu w pensjonacie dopakowaliśmy ostatnie drobiazgi do sakw i – obładowani – wyruszyliśmy w trasę. Pierwszy dzień wyprawy już był dniem prawdy, bo co prawda pokonaliśmy dystans tylko mniej więcej 70 km, ale za to ok. 1000 m przewyższenia i to w porządnym upale, gdyż temperatura dochodziła do +33 stopni, a w następnych dniach miało być jeszcze goręcej.

Dopóki szlak prowadził przez zalesione tereny, upał nie dokuczał tak bardzo, a trudy pokonywania kolejnych przewyższeń rekompensowały nam piękne widoki i urocze miasteczka, które mijaliśmy po drodze. Alzacja to region na styku kultur, gdzie mieszają się wpływy niemieckie, francuskie, a na południu – szwajcarskie, co ma swoje odzwierciedlenie między innymi w architekturze, języku i … kuchni. Region jest dwujęzyczny – na przykład niektóre miasteczka mają nazwy niemieckie, a inne są hybrydami nazw niemieckich i francuskich. Na ogół nie ma też problemów z porozumieniem się z mieszkańcami po niemiecku, co bardzo się nam przydawało w różnych sytuacjach.
Tradycyjna architektura alzacka to urokliwe miasteczka z muru pruskiego, a domy zwykle wręcz toną w kwiatach.

Reichshoffen:


Po minięciu uzdrowiskowej miejscowości Niederbronn-les-Bains – pierwszy poważny podjazd do wyżej położonego Oberbronn, w którym znajduje się ładny klasztor żeński. W przyklasztornych ogrodach zjedliśmy sobie drugie śniadanie, a odpoczynek umilały nam śpiewy chóru kościelnego, dobiegające z pobliskich budowli.
Oberbronn:

I następne urocze miasteczko – Ingwiller, przez które przejeżdżamy już w południowym skwarze, chłodząc się nieco przy miejskiej studni:


Droga prowadzi wzgórzami przez malownicze miejscowości i tereny rolnicze oraz lasy, które dają trochę cienia:


Po południu decydujemy się odbić nieco od szlaku i pojechać drogą rowerową poprowadzoną trasą dawnej kolejki wąskotorowej. Jest co prawda trochę bardziej monotonnie, ale za to płasko i mamy więcej cienia, a jesteśmy już nieco zmęczeni podjazdami i upałem. Dość często zdarzało się nam spotykać takie zakątki, w których można usiąść i poczytać sobie książkę. Jak na Alzację przystało – niektóre książki są po niemiecku, inne po francusku.

Fajny pomysł, a podobne miejsca są też i niedaleko Szczecina, na przykład Buchhaltestelle w Lebehn. Docieramy do kanału Marna-Ren, wzdłuż którego prowadzi droga rowerowa do Saverne, gdzie chcemy dojechać tego dnia. Nad wodą jest przyjemnie, mijamy kolejne śluzy …

… aż Darek wypatruje kilka kilometrów przed Saverne sympatyczny hotel – z obszernym przeszklonym basenem, prawie nad samym kanałem. Orzeźwiająca kąpiel w basenie po całym dniu pedałowania – to jest to! Meldujemy się więc w hotelu na nocleg, a po kąpieli – już bez ciężkich sakw – ruszamy na wieczorne zwiedzanie Saverne:
Romański kościół Notre Dame de la Nativité

i uliczki starówki:

Zamek Rohan

My nad kanałem

I pomnik jednorożca – symbolu miasta:


Mapka1 i Mapka 2 Rower:Giant Expression Dane wycieczki: 70.00 km (0.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)